Z radością przyjęliśmy wiadomość o Święcie Jedności wspólnot Odnowy w Duchu Świętym Diecezji Elbląskiej.
Spragnieni wzajemnych spotkań, rozmów, a przede wszystkim spragnieni wspólnej modlitwy uwielbienia i dziękczynienia Panu Bogu, że pozwala nam razem radować się i oddawać Mu chwałę.
Po błogosławieństwie ks. Pawła wyruszyliśmy w sobotę 16 października do Malborka do parafii Św. Urszuli Ledóchowskiej. Świętowanie zaczęło się już w autokarze. Wspólna modlitwa, pieśni i radosne rozmowy, bo jechaliśmy wraz z siostrami ze wspólnoty Odnowy w Duchu Świętym „Józef” z parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.
W kościele Św. Urszuli Ledóchowskiej powitani zostaliśmy wymowną pieśnią, którą śpiewały diakonie wspólnot malborskich pod kierunkiem Izy. Pieśń ta przewijała się kilkakrotnie podczas całego spotkania:
„Panie my Twoje dzieci zebrane w imieniu Twym.
Jedno serce i cel nas gromadzi, by wielbić Cię i śpiewać hymn.
Tylko Ty Panie jesteś fundamentem, nie musimy się bać.
Gdy nadejdą burze my będziemy trwać, bo Ty zbawiłeś nas”.
Oficjalnie wszystkie wspólnoty powitali koordynatorzy diecezjalni: ks. Mariusz Klimkowski i Henryka Melka. Przedstawili program spotkania – ze względu na panujące warunki trochę skromniejszy niż w ubiegłych latach. Spotkanie zaczęło się modlitwą uwielbienia, które prowadziły osoby z naszej wspólnoty. Dziękowaliśmy Panu Bogu za każdą osobę, którą na ten piękny czas postawił obok nas, za miejsce, za dar wspólnot, zapraszaliśmy Ducha Świętego, a w szczególności gorąco płynęła modlitwa uwielbienia Pana w obecnym czasie, w różnych doświadczeniach pandemii, w trudnościach, ale też i błogosławieństwach Pana Boga i w Jego żywej obecności wśród nas.
Pieśń „Dziś jest czas, by oddać Bogu chwałę…” wprowadza nas w Eucharystię, którą celebrują ks. Daniel, ks. Damian, a przewodniczy ks. Mariusz. Do Mszy św. Posługują chętni mężczyźni ze wszystkich wspólnot.
Ks. Mariusz w homilii umacnia nas słowem z dnia: Rz 4,13.26-18 i Łk 12,8-12. Przypomina, że w centrum jest zawsze Jezus Chrystus. Zwraca uwagę na hierarchię wartości. Pyta czy nie odeszliśmy od pierwotnej miłości?, czy mamy świadomość życia wiecznego? Wskazuje na grzechy, które oddzielają nas od wspólnoty. Mówi, że grzech rozsiewa rozdźwięk w sercach ludzi, staje na drodze do osiągnięcia szczęścia. Zachęca nas byśmy kontemplowali Jezusa, który niesie Krzyż. W chwilach doświadczeń byśmy obejmowali Krzyż. Krzyż zwycięża grzech, skłania do przebaczenia, uwalnia od zniewoleń i niewłaściwych myśli. W Chrystusie jest nadzieja, siła. Chrystus zwycięża.
Po Eucharystii umocnieni Słowem, Chlebem, adorujemy Najświętszy Sakrament.
Trwa modlitwa o uzdrowienie. Przepraszamy…, dziękujemy…, prosimy…, a Ty Jezu dotykasz naszych serc, uzdrawiasz, przychodzisz ze Słowem, błogosławisz nam… .
Szczęśliwi, umocnieni, uzdrowieni wracamy do Iławy. Na drogę powrotną otrzymujemy kawałek chleba zaniesionego w darach i słodki poczęstunek (cukierek Boża Krówka) z cennymi wskazówkami błogosławionego Stefana Kardynała Wyszyńskiego, np.:
„Nie musi być was wielu, chociaż radujemy się każdym,
ale musicie być mężni, musicie być dzielni,
musicie być silni w wierze”.
Miłosierdziu Bożemu składamy dzięki za ten piękny czas, za wszystkie osoby na naszej drodze i bezmiar otrzymanych łask.
Maria D.
